vorige pagina<<<p2>>>volgende pagina
Om precies te zijn , Hervé Joncour kocht en verkocht de rupsen wanneer ze bestonden uit kleine eitjes, geel of grijs, onbeweeglijk en schijnbaar dood. Enkel in de palm van een hand konden er duizenden gehouden worden.
<Zoals men zegt dat je een fortuin in handen hebt>
Begin mei kwamen de eieren uit, daarmee werd een larve bevrijd die zich na dertig dagen van hectische voeding op basis van moerbeibladeren, zich vervolgens weer opsloot in een cocon, om vervolgens twee weken later definitief te ontsnappen en een erfgoed achter te laten dat duizend meter ruwe draad in zijde maakt en in contanten een flink aantal Franse frank: ervan uitgaande dat dit alles volgens de regels gebeurde en, zoals in de helm van Hervé Joncour, in een deel van Zuid-Frankrijk. Lavilledieu was de naam van het dorp waar Hervé Joncour woonde.. Hélène die van zijn vrouw. Ze kregen geen kinderen.
Per la precisione, Hervé Joncour comprava e vendeva i bachi quando il loro essere bachi consisteva nell’essere minuscole uova, di color giallo o grigio, immobili e apparentemente morte. Solo sul palmo di una mano se ne potevano tenere a migliaia.
<Quel che si dice avere in mano una fortuna.>
Ai primi di maggio le uova schiudevano, liberando una larva che dopo trenta giorni di forsennata alimentazione a base di foglie di gelso, provvedeva a rinchiudersi nuovamente in un bozzolo, per poi evaderne in via definitiva due settimane piὺ tardi lasciando dietro di sé un patrimonio che in seta faceva mille metri di filo grezzo e in denaro un bel numero di franci francesi: ammesso che tutto ciò accadesse nel rispetto delle regole e, come nel casco di Hervé Joncour, in una qualche regione della Francia meridionale Lavilledieu era il nome del paese in cui Hervé Joncour viveva. Hélène quello di sua moglie. Non avevano figli.